EINDE EN BEGIN AVONTUUR
Blijf op de hoogte en volg Wietske
03 Februari 2016 | Thailand, Bangkok
3 februari, een dag die ik niet snel zal vergeten. De dag dat ik (waarschijnlijk, je weet het nooit) voor het laatst in Bangkok rondloop. De dag die in het teken staat van afscheid nemen. Van de Thaise cultuur, eten en zon, maar vooral van de mensen die me dierbaar zijn geworden.
Niet leuk. Helemaal omdat ik dit nu zonder Mariët moet doen. Die is namelijk alweer twee weken aan de Nederlandse kou gewend. Alhoewel, kou…
21 januari heb ik Mariët uitgezwaaid op het vliegveld. Ook al zo’n gekke dag.
Degene met wie je zo intensief opgetrokken hebt gedag zeggen, maar tegelijkertijd je ouders verwelkomen die je lang hebt gemist. Mijn ouders zouden namelijk naar Thailand komen om een indruk te krijgen hoe ik hier heb geleefd en om te genieten van de vele kwaliteiten die Thailand te bieden heeft.
Helaas begon de reis voor hen niet met rozengeur en manenschijn. Ik ga hier niet teveel over uitweiden, maar in ieder geval was de toestand zo beroerd dat er sprake van geweest is om eerder naar huis te gaan. Gelukkig heeft dit niet zover hoeven komen!
We hebben dus toch nog een paar leuke dingen kunnen doen/bekijken in Bangkok. Zo hebben we mijn sponsorfamilie bezocht, Wat Pho bekeken (enorme liggende Buddha), van een massage genoten, een fietstochtje gemaakt en Thais gegeten met uitzicht op de Chao Praya River.
Verder heb ik mijn ouders natuurlijk kennis laten maken met de hele staff van Siam-Care (inclusief Sven en Levi Kelder) en heb ik het kantoor laten zien.
Daarnaast hebben mijn ouders zich in kunnen leven in mijn leven hier door in hetzelfde huis te slapen als waar ik de afgelopen tijd op een oor lag. Wel hebben we er een ritueel van gemaakt om voor het slapen een ouderwets afleveringetje Baantjer te kijken. Even een vertrouwd elementje in het Thaise leven van overdag.
Vorige week donderdag vertrokken papa, mama en ik met het vliegtuig naar het zuiden om te genieten van zon, zee en strand. Op z’n Venderbos, dat wel. Dwz: net op tijd, om de spanning erin te houden. Ik moet wel zeggen dat het feit dat de taxichauffeur de weg niet wist naar het vliegveld, ook niet erg meehielp.
Eenmaal veilig en wel door de gate gekomen, zaten we in het vliegtuig op weg naar Krabi. Vanuit daar reden we met de auto naar Koh Lanta (Yai).
Wederom een schitterend eiland, met de meest prachtige baaien met witte stranden. Geen dag begon zonder een verse fruitshake en een duik in de oceaan.
We hebben het eiland verkend met de motorbike (na wat aanmoedigingen). Gelukkig hoorden m’n ouders achteraf pas dat er veel ongelukken waren gebeurd de afgelopen tijd...
We hebben mangrovebossen gezien, fruitbomen, prachtige uitkijkpunten, aapjes, olifanten, komodo’s en na zowat elke kilometer een verkooppunt met een flesje gasoline zodat je er in ieder geval zeker van bent dat je niet midden op een berg stil komt te staan.
Ook hebben we een tour gedaan van een halve dag, wat uiteindelijk bijna een hele dag werd. De Thaien zijn niet zo van de tijd. Wat dat betreft konden we ons hier goed aanpassen.
Met deze tour zijn we met de longtailboat (een langwerpige houten gekleurde boot) door de mangrovebossen gevaren en hebben we aapjes gevoerd. Wat een brutale beesten zijn dat! Maar wel erg grappig. Verder hebben we verschillende vissen en krabben gezien. Daarnaast hebben we de oude stad bekeken, met onder andere een klein maar boeiend museum over de historie van het eiland. De eerste inwoners waren de seagipsys. Deze mensen wonen tot op heden op het eiland. Deze hebben we na het bezoek aan de oude stad ook ontmoet. Bijzondere mensen die echt van de zee leven. Ze wonen wel primitief, maar daar tegenover ook ontzettend paradijselijk, met de kraakheldere zee als voortuin.
Al met al een leuke dag!
Na wat boeken verslonden te hebben, en elke avond op - of met uitzicht op - het strand gegeten te hebben, zijn we weer richting het vliegveld gegaan om weer terug naar Bangkok te vliegen.
Het was gaaf dat we de kans hadden om deze twee weken met z’n drieën te kunnen meemaken.
Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de Thaise staff van Siam-Care (stuk voor stuk schatten van vrouwen), nog een wasje gedraaid en m’n koffers ingepakt. Vanavond gaan we voor de laatste keer Thais eten met de Kelders. Tja, het einde van het avontuur hier in Thailand komt nu echt in zicht!
Toch zal er ook weer een nieuw avontuur in Nederland beginnen. Alhoewel dit op een heel ander niveau is, zal ook dit een avontuur zijn. Weer wennen aan het koude klimaat, m’n eigen plekje creëren in Zwolle (daar zal ik gaan wonen) en op zoek gaan naar een baan. Dit laatste vind ik best wel spannend, maar ik hoop en vertrouw erop dat dit goed zal komen.
In ieder geval ben ik blij dat ik lieve vrienden en familie heb, waar ik weer als vanouds mee kan lachen en alle verhalen mee kan delen. Ook heb ik er veel zin in om weer frisse zuurstof in te ademen, een lekkere frikandel speciaal te eten, een winterjas aan te doen en te fietsen met m’n neefjes die ik veel te lang heb gemist.
Kortom, elk nadeel heb z’n voordeel, alhoewel Thailand altijd een speciaal plekje in m’n hart zal hebben.
O ja, Mariët en ik hebben voordat Mariët vertrok nog een paar hele leuke weken gehad.
Wat we toen hebben gedaan, kunnen jullie nog lezen in haar blog: http://www.volgmijnreis.nl/profiel/mariet&blog=2537
Bedankt voor jullie trouwe reacties op mijn blogs en hopelijk tot gauw!
Veel liefs,
Wietske
Niet leuk. Helemaal omdat ik dit nu zonder Mariët moet doen. Die is namelijk alweer twee weken aan de Nederlandse kou gewend. Alhoewel, kou…
21 januari heb ik Mariët uitgezwaaid op het vliegveld. Ook al zo’n gekke dag.
Degene met wie je zo intensief opgetrokken hebt gedag zeggen, maar tegelijkertijd je ouders verwelkomen die je lang hebt gemist. Mijn ouders zouden namelijk naar Thailand komen om een indruk te krijgen hoe ik hier heb geleefd en om te genieten van de vele kwaliteiten die Thailand te bieden heeft.
Helaas begon de reis voor hen niet met rozengeur en manenschijn. Ik ga hier niet teveel over uitweiden, maar in ieder geval was de toestand zo beroerd dat er sprake van geweest is om eerder naar huis te gaan. Gelukkig heeft dit niet zover hoeven komen!
We hebben dus toch nog een paar leuke dingen kunnen doen/bekijken in Bangkok. Zo hebben we mijn sponsorfamilie bezocht, Wat Pho bekeken (enorme liggende Buddha), van een massage genoten, een fietstochtje gemaakt en Thais gegeten met uitzicht op de Chao Praya River.
Verder heb ik mijn ouders natuurlijk kennis laten maken met de hele staff van Siam-Care (inclusief Sven en Levi Kelder) en heb ik het kantoor laten zien.
Daarnaast hebben mijn ouders zich in kunnen leven in mijn leven hier door in hetzelfde huis te slapen als waar ik de afgelopen tijd op een oor lag. Wel hebben we er een ritueel van gemaakt om voor het slapen een ouderwets afleveringetje Baantjer te kijken. Even een vertrouwd elementje in het Thaise leven van overdag.
Vorige week donderdag vertrokken papa, mama en ik met het vliegtuig naar het zuiden om te genieten van zon, zee en strand. Op z’n Venderbos, dat wel. Dwz: net op tijd, om de spanning erin te houden. Ik moet wel zeggen dat het feit dat de taxichauffeur de weg niet wist naar het vliegveld, ook niet erg meehielp.
Eenmaal veilig en wel door de gate gekomen, zaten we in het vliegtuig op weg naar Krabi. Vanuit daar reden we met de auto naar Koh Lanta (Yai).
Wederom een schitterend eiland, met de meest prachtige baaien met witte stranden. Geen dag begon zonder een verse fruitshake en een duik in de oceaan.
We hebben het eiland verkend met de motorbike (na wat aanmoedigingen). Gelukkig hoorden m’n ouders achteraf pas dat er veel ongelukken waren gebeurd de afgelopen tijd...
We hebben mangrovebossen gezien, fruitbomen, prachtige uitkijkpunten, aapjes, olifanten, komodo’s en na zowat elke kilometer een verkooppunt met een flesje gasoline zodat je er in ieder geval zeker van bent dat je niet midden op een berg stil komt te staan.
Ook hebben we een tour gedaan van een halve dag, wat uiteindelijk bijna een hele dag werd. De Thaien zijn niet zo van de tijd. Wat dat betreft konden we ons hier goed aanpassen.
Met deze tour zijn we met de longtailboat (een langwerpige houten gekleurde boot) door de mangrovebossen gevaren en hebben we aapjes gevoerd. Wat een brutale beesten zijn dat! Maar wel erg grappig. Verder hebben we verschillende vissen en krabben gezien. Daarnaast hebben we de oude stad bekeken, met onder andere een klein maar boeiend museum over de historie van het eiland. De eerste inwoners waren de seagipsys. Deze mensen wonen tot op heden op het eiland. Deze hebben we na het bezoek aan de oude stad ook ontmoet. Bijzondere mensen die echt van de zee leven. Ze wonen wel primitief, maar daar tegenover ook ontzettend paradijselijk, met de kraakheldere zee als voortuin.
Al met al een leuke dag!
Na wat boeken verslonden te hebben, en elke avond op - of met uitzicht op - het strand gegeten te hebben, zijn we weer richting het vliegveld gegaan om weer terug naar Bangkok te vliegen.
Het was gaaf dat we de kans hadden om deze twee weken met z’n drieën te kunnen meemaken.
Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de Thaise staff van Siam-Care (stuk voor stuk schatten van vrouwen), nog een wasje gedraaid en m’n koffers ingepakt. Vanavond gaan we voor de laatste keer Thais eten met de Kelders. Tja, het einde van het avontuur hier in Thailand komt nu echt in zicht!
Toch zal er ook weer een nieuw avontuur in Nederland beginnen. Alhoewel dit op een heel ander niveau is, zal ook dit een avontuur zijn. Weer wennen aan het koude klimaat, m’n eigen plekje creëren in Zwolle (daar zal ik gaan wonen) en op zoek gaan naar een baan. Dit laatste vind ik best wel spannend, maar ik hoop en vertrouw erop dat dit goed zal komen.
In ieder geval ben ik blij dat ik lieve vrienden en familie heb, waar ik weer als vanouds mee kan lachen en alle verhalen mee kan delen. Ook heb ik er veel zin in om weer frisse zuurstof in te ademen, een lekkere frikandel speciaal te eten, een winterjas aan te doen en te fietsen met m’n neefjes die ik veel te lang heb gemist.
Kortom, elk nadeel heb z’n voordeel, alhoewel Thailand altijd een speciaal plekje in m’n hart zal hebben.
O ja, Mariët en ik hebben voordat Mariët vertrok nog een paar hele leuke weken gehad.
Wat we toen hebben gedaan, kunnen jullie nog lezen in haar blog: http://www.volgmijnreis.nl/profiel/mariet&blog=2537
Bedankt voor jullie trouwe reacties op mijn blogs en hopelijk tot gauw!
Veel liefs,
Wietske
-
03 Februari 2016 - 08:43
Jacqueline:
Dag Wietske, familie Venderbos. Een veilige terugreis gewenst! Bedankt voor de verhalen Wietske, heb er van genoten. Groetjes, Jacqueline -
03 Februari 2016 - 14:31
Louise:
Na zo'n reis is het natuurlijk altijd weer lastig om afscheid te nemen. Maar de contacten en ervaringen houd je denk ik altijd in je hart! Een hele fijne terugreis en veel succes met het weer opbouwen van je leven in Zwolle. Tot snel! Liefs Louise -
03 Februari 2016 - 16:08
Liesbeth :
Ha!
Bedankt voor al je mooie verhalen! Was altijd heerlijk om te lezen. Goede reis terug naar Nederland, succes met het 'hier weer wennen' en.... Succes met je 'nieuwe avontuur' in Zwolle!!
Liefs! -
03 Februari 2016 - 19:37
Gerrie:
Heei Wietske,
Leuk om nog even wat te lezen over de laatste 2 weken Thailand samen met je ouders. Gelukkig hebben jullie uiteindelijk toch nog kunnen genieten van de vakantie. Een veilige en voorspoedige terugreis. Alvast welkom in Nederland. Groetjes, Gerrie -
03 Februari 2016 - 21:41
Hannah:
Woehoe! Bijna weer terug :) :) :) Ik ben benieuwd naar al je verhalen in real life! Tot snel!!
xxx -
03 Februari 2016 - 22:54
Lida Keizer:
Heel leuk om weer nieuwe belevenissen te lezen en fijn dat jullie met z'n drieën toch nog
een paar mooie weken hebben gehad!
Thailand voor altijd een plekje in je hart!
Veilige terugreis en tot kijk,
liefs,
tante Lida -
03 Februari 2016 - 23:29
Hans:
Leuk om jouw verhalen te lezen. Hopelijk ben je weer snel gewend in Nederland en succes met die frikandel.... Groet! -
04 Februari 2016 - 00:03
Chris En Lea:
Mooi om dit verslag weer te lezen!
Jullie met z'n drieën een goeie terugreis.
En dan welkom terug in Holland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
